Beroep: CNC Operator
Leeftijd: 27 jaar
Woonachtig in Nederland: 4 jaar
Geboren in: Jemen

Haroon verhuist als vijfjarig jongetje met zijn ouders naar Saudi Arabië. Jaren later werkt hij daar met veel plezier als verkoper bij een bouwmarkt. Totdat hij het land noodgedwongen moet verlaten.

‘Door een nieuwe wet zag ik mijn toekomst aan me voorbijgaan. Immigranten konden niet meer legaal werken, omdat de regering de werkeloosheid onder Saoedi’s wilde verminderen. Verdrietig genoeg was er geen andere uitweg dan ons leven daar opgeven. Ik kon het niet geloven.’

Weggaan of niet?
‘Saudi Arabië is het land waarin ik opgroeide. Mijn thuisland. Waar ik omringd werd door familie en vrienden. Waar ik tot mijn zestiende naar de middelbare school ging en daarna als verkoper in een bouwmarkt ging werken. Zeven jaar lang leerde ik met veel plezier het vak. Ik was een gelukkig man. Helaas niet meer voor lang.’

‘Mijn ouders besloten de eer aan zichzelf te houden en terug te gaan naar Jemen. Liever dat dan een regering die je het land uitzet. Alleen was daar oorlog, dus koos ik ervoor om in Saudi Arabië achter te blijven. Totdat ik wist waar ik heen wilde. Bovendien betekent Jemen niks voor me. Ik ben er geboren, maar daar is alles ook mee gezegd.’

Weg zonder plan en een beetje geld
‘Het was nu aan mij om uit te zoeken in welke landen mensen met een Jemenitisch paspoort worden binnengelaten. Dat zijn er helaas niet veel. Ecuador was één van die landen, dus besloot ik daarheen te gaan. Ik verkocht alles wat ik had en vloog zonder plan met een beetje geld naar Zuid-Amerika.’

‘Eenmaal daar bleek mijn toekomst uitzichtloos. Ecuador voert geen beleid voor vluchtelingen. Gelukkig leerde ik mensen kennen die mij in ruil voor geld naar Europa konden krijgen. Binnen een maand vloog ik naar Spanje. Twee dagen later kwam ik in Nederland aan waar mijn asielprocedure begon.’

In Nederland ben ik veilig
‘Ik wilde graag naar Nederland toe, omdat ik hier veilig ben. Veiligheid betekent voor mij dat ik niet zomaar wordt teruggezonden naar Jemen. Door de oorlog daar moest ik die garantie hebben. Iets anders kon ik niet accepteren. Een verblijfsvergunning was dus ook het enige dat me bezighield. Geld verdienen en werken? Dat kwam op dat moment nog niet in me op.’

‘Na anderhalf jaar in asielzoekerscentra te hebben gewoond werd het definitief: ik mocht in Nederland blijven! De gelukkige man in me kwam weer een beetje tevoorschijn. Mijn volgende doel was een opleiding of baan. Maar de taal, cultuur en regels waren zo anders dan in Saudi Arabië. Het was bijna onmogelijk om iets te vinden.’

Stichting WerkClub
‘Totdat de gemeente me vertelde dat ik me kon aanmelden bij de WerkClub. Een stichting die nieuwkomers helpt een baan of opleiding te vinden die bij hen past. Dat was precies wat ik nodig had. Een verblijfsvergunning en nu ook al deze kans!’

‘Van brieven schrijven, tot solliciteren en van taallessen tot beurzen bezoeken. WerkClub bereidde me goed voor om zelfstandig een zoektocht te kunnen starten. Ik moest ook een plan maken waarin stapsgewijs staat hoe ik een nieuwe baan vind die dichtbij mijn hart ligt. Dat kostte me veel moeite. Je moet goed weten wie je bent. Het lijkt makkelijk, maar dat is het niet.’

‘Wat was ik dankbaar’
‘Uiteindelijk ben ik me met behulp van mijn plan en trainers gaan oriënteren op de arbeidsmarkt. Waar word ik gelukkig van? Wat is mijn kracht? Ik kwam in contact met Machinefabriek Krimpen waar ze me een kans wilden geven. Wat was ik dankbaar.’

‘Ik mocht als CNC operator aan de slag. Maar… Hiervoor moest een betaalde opleiding van acht weken worden gevolgd. Ver weg van waar ik woonde. Op en neer reizen was niet haalbaar, waardoor ik in de buurt moest verblijven. Maar helaas kon ik dat allemaal niet betalen.’

Hulp
‘WerkClub wist hoe graag ik dit wilde. De stichting hielp me met hoe alles gefinancierd kon worden. Zo gingen mijn trainers in gesprek met Machinefabriek Krimpen en een paar andere organisaties die wilden helpen, waardoor ik de opleiding toch kon volgen. Die is succesvol afgerond en nu heb ik een vaste baan!’

In goed en slechte tijden
‘En weet je wat ik nooit zal vergeten? Dat de WerkClub er in goede en slechte tijden voor zijn members is. Mijn trainers waren er namelijk niet alleen toen ik de training volgde en het moeilijk had. Ze kwamen ook als verrassing naar mijn diploma-uitreiking. Dat doet alleen familie voor elkaar.’

Mijn Nederlandse familie
‘Binnenkort hoop ik mijn verloofde naar Nederland te halen. Dan kan ik haar met trots mijn Nederlandse familie laten zien, want dankzij hen bouw ik opnieuw aan mijn carrière. Ik ben weer een gelukkig man.’